منظور از آیاتی که بهشت را میراث بهشتیان می داند چیست؟
وَتِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (زخرف : ۷۲)
و آن است همان بهشتی که به آنچه می‌کرده‌اید میراث یافتید.
این میراث بهشت براى بهشتیان از سه بعد خارج نیست:
۱- یا ارثى از خداست که خدا هرگز ارث گذار نیست، نه مى میرد و نه بهشتى است.
۲- ارث به عنوان پاداش بهشتیان است این هم که ارث از دیگرى نیست زیرا این پاداش نتیجه اعمال خودشان و رحمت افزون ربانى است.
۳- جایگاههایى که براى جهنمیان- چنانکه براى بهشتیان- آماده شده بود، چون جهنمیان شایسته آن جایگاهها نیستند، براى بهشتیان به گونهاى مضاعف است، نخست بهره شخصى خودشان و سپس بهرههایى که براى جهنمیان مقرر شده بود و خودشان را از آن محروم ساخته اند آن هم براى بهشتیان است، که یکى از معانى «جنتین» هم همین است. و معناى دیگرش چنانکه در آیه (۵۵: ۴۶) آمده بهشت معنوى و مادى است که براى ارواحشان بهشت روحانى و براى بدنهاشان بهشت جسمانى است.
منبع : ترجمان فرقان آیت الله صادقی تهرانی
