این‌کتاب، نقدی‌است قرآنی، بر دین‌پژوهی فلسفه‌معاصر، در مباحثی‌ همچون هرمنوتیک و پلورالیسم دینی، و قبض و بسط تئوریک شریعت،‌‌ که دکتر محمد صادقی‌تهرانی، با تجزیه و تحلیلی استادانه، آن را بیان‌فرمودند. فروضاتی نظیر ظنی‌الدلاله بودن قرآن، صامت بودن، وجود قبض و بسط در فهم دین و عدم وحدت در آن، رسمیت دادن به کثرت‌های متضاد و متناقض، موقتی‌بودن احکام اجتماعی، تخصیص قرآن با احادیث، تعطیل احکام الهی با عقل، و هزاران اندیشۀ برون‌دینی، همگی، حجاب‌هایی برای فهم درست کلام خدا هستند و اگر کسی با این مفروضات به قرآن مراجعه‌کند، می‌خواهد فکر خود را به کرسی نشاند؛ و نمی‌خواهد بفهمد‌ که، خدا چه انتظاری از بشر دارد.