جناب نورانی به صورت مستقیم برای من نقل کردند:
حدود ده سال قبل روزی در زیر زمین بیت استاد عزیزم که کتابخانه ایشان هم محسوب می شد روبروی ایشان نشسته بودم.
به حضرت استاد عرض کردم : «ذکر» در «و لذکر الله اکبر» در آیه فلان سوره عنکبوت به چه معناست؟
فرمودند: یعنی یاد خدا
گفتم : این معنی را می دانم ولی من معنای دقیق باطنی ذکر را می خواهم
لحظه ای مکث کرده فرمودند : «ادراک حضور مطلق» ،
یکباره تمام بدنم احساس سردی عجیبی کرد به آقا گفتم : هر قدر در کتب عرفانی بررسی کرده ام معنایی جامع تر از این ندیدم.
سپس حجت الاسلام نورانی گفتند : جمله مذکور خلاصه ترین جمله در معنای ذکر است به این معنی که انسان هرگاه خوب درک کرد که در محضر خداست و به ماسوی الله توجه نکرد آن گاه برای او ذکر حاصل شده است و هیچ چیزی در جهان بزرگ تر و شیرین تر از این حال نیست.
روح آیت الله العظمی صادقی قرین رحمت باد!
