دو مورد از آیات قران که تحریف نشدن قران را ثابت می کند :
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ
کسانی که به این یادواره [:قرآن] - چون بدیشان رسید- کفر ورزیدند (به کیفر خود می‌رسند). و به‌راستی آن کتابی است عزیز
لَا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ
از پیش رویش و از پشت (سر)ش باطل سویش نیاید؛ فرو فرستاده‌ای پیاپی از حکیمی بس ستوده است.(۴۱:۴۲)
این دو آیه مبارکه از ادله صریح برعدم تحریف قرآن است که" انّه لکتابٌ عزیز" با تأکیدى چند عزّت و چیرگى قرآن را در بعد ثبوتى، اثبات کرده است. یعنى چنان که خدا عزیز و چیره بر کل کائنات است قرآن نیز که مهترین و آخرین کتاب وحى است، داراى عزّتى ربّانى است، و در بعد سلبى هیچگونه باطلى از پس و پیش نسبت به او هرگز نمى آید بلکه کتابهاى وحیانى پیشین تصریحاتى به عظمت و عزّت فوق العاده قرآن داشته اند و پس از قرآن نیز هیچ کتابى به باطل سویش هرگز نیاید که تمامى کتابهاى آسمانى پیشین و کتابهاى غیر وحیانى بر محور فطرت و عقل شایسته، به این عزت و عظمت تصریح کرده اند. در این جا" لا یأتیه الباطل" آمده است و نه «مبطل» زیرا مبطل به معنى باطل کننده بسیار آمده و مى آید و لیکن هرگز ایجاد بطلان در قرآن نکرده است و نخواهد کرد. و نیز این" لا یأتیه الباطل" اعم است از بطلان درونى و برونى که درونى اش تحریف است و برونى اش از میان بردن آن است. بنابراین چنانکه هیچ نفى و اثبات ناروایى نسبت به عزّت ربّانى زیانى وارد نمى کند، نسبت به قرآن هم که ممتازترین وحى ابدى ربّانى است هرگز در هیچ جهتى از قرآن خللى وارد نمى کند و چنان که ملحدان و مشرکان و مانندشان از مؤمنان بیشترند ولى توان ایجاد خلل در ساحت مقدّس ربوبیت را ندارند، به همین وجه این نابخردان هرگز نیرویى براى وارد کردن خللى در قرآن ندارند.
منبع : ترجمان فرقان آیت الله محمد صادقی تهرانی
